Op 15 maart 2018 is het wetsvoorstel met betrekking tot de Wet toezicht Trustkantoren ingediend in de Tweede Kamer. Dit, nadat eerder een concept wetsvoorstel ter consultatie heeft gelegen ten behoeve van marktpartijen. Op deze consultatieronde is door diverse partijen uitvoerig en inhoudelijk gereageerd.

Inmiddels is het wetgevingstraject in gang gezet. Er is een eerste verslag van gedateerd 1 mei 2018 van de vaste commissie voor Financiën, die belast is met het voorbereidend onderzoek van bovenstaand wetsvoorstel. Het is teleurstellend om te zien met welke negatieve grondhouding de diverse partijen de trustsector benaderen. Met name de SP lijkt zich als zodanig te willen profileren, met uitlatingen als: “Deze leden merken op dat de trustsector continu op het randje van het toelaatbare balanceert en daar regelmatig overheen stapt.” en: “Trustkantoren werken dikwijls mee aan ongewenste en/of ontoelaatbare fiscale constructies die belastingplichtigen in staat stellen hun belastingplicht te ontlopen.”

Dergelijke opmerkingen zijn toch wel bijzonder suggestief en niet weinig feitelijk onderbouwd. Dat belooft nog wat voor de behandeling van het wetsvoorstel. Insteek van de nieuwe wetgeving zal naar mijn mening moeten zijn een versterking van de trustsector en het vergroten van een effectief instrumentenkader voor toezichthouder DNB. De kamerleden geven in bovengenoemd verslag te kennen de dagelijkse praktijk van trustkantoren niet goed te beheersen, en veel te verwachten van allerlei gedetailleerde regels in een omgeving die al heel complex is. Naar mijn mening moet meer ingezet worden op een betere controle en opvolging van meldingen door DNB, door daadwerkelijke contactmomenten met DNB en niet slechts papieren toezicht door middel van uitvragen. Daarmee wordt een grotere bewustwording gerealiseerd bij trustkantoren dat er ook echt toezicht is met een eigen sanctiekader.